جای خالی سلوچ

نثر دولت آبادی آنقدر کشش دارد که آدم بخواهد تا آخر داستان را بی صبرانه پیگیری کند. وصف های آشنا مخصوصا اگر خراسانی باشی و اهل سبزوار یا نیشابور. در بازتاب فقر کشنده ای که از آدمی هیچ چیز جز شکل و شمایلی باقی نمی گذارد،حرف ندارد، تا جایی که گمان می کنی افسانه می بافد! شخصیت های جای خالی سلوچتکرار دیگری از کلیدر است با نام های جدید. داستان از رفتن مردی شروع می شود؛ سلوچ و ادامه پیدا می کند تا همه چیز درجالی خالی سلوچ خودش را نشان بدهد. فقر، بی منطقی، بی عشقی، بی مهری، سرزنش، فریب و نفاق، تعرض و خیانت و دزدی و هر چیز دیگری که زندگی را ناگزیر سازد. به تعبیر من این کتاب ورژن ایرانی بینوایان است. با این همه کتاب های دولت آبادی را باید خواند.

این جارا هم ببینید.